Noite clandestina.
Recendo de uz esmagada
que me devolve ao ventre-nai.
Luz clandestina.
Teito aberto á escuridade
que me impide camiñar con tento.
Pensamentos clandestinos.
Róxeme a cabeza co arrepío,
noite pecha de bubela delatora.
Camiños clandestinos.
Desde o outeiro véxoos
agardando por min.
Téñome medo,
non darei chegado.
Personaxes clandestinas.
O monte arrolícame ata adurmiñarme.
Mañá levarei flores ao camposanto.
Mortos clandestinos.
Escóitase un afiar de coitelos,
responde un rinchar de dentes.
Eu, que estaba de paso,
fiquei condenado ao eco.
No hay comentarios:
Publicar un comentario